Deel III: zon, zee en eiland // koekjesfeest

Aix ligt vlakbij Marseille en Cassis en omdat busreizen hier heel goedkoop zijn voor studenten, en ik veels te veel vrije tijd heb, gaan we vaak naar het strand. De universiteit besloot dat het belangrijk is dat we ook wat cultuur meekrijgen, en daarom mochten alle uitwisselingsstudenten mee op eilandentour.

Voor de kust van Marseille liggen twee eilanden: If en Frioul. If is beroemd doordat er een kasteel op ligt: château d'If. Dit kasteel is oorspronkelijk gebouwd om de stad te kunnen verdedigen tegen aanvallen uit zee, maar omdat er nooit aanvallen uit zee kwamen en het kasteel van dichterbij bekeken niet zo stevig in elkaar zat, besloot men na 300 jaar om er een gevangenis van te maken. Als gevangenis was Château d'If berucht omdat er allerlei politieke gevangenen zaten en omdat ontsnapping onmogelijk was. Dumas (De man van de drie musketiers) schreef een beroemd boek "De graaf van monte christo" - zijn fictieve karakter is de enige die uit If is ontsnapt.

Het andere eiland was een stuk gezelliger, met heuvels, stranden, hemelsblauw water met visjes, een klein haventje en mosselen :)
de rechtenstudenten waren het met elkaar eens: als iedereen in de groep wat geld in legt, konden we dan geen boot kopen en de middelandse zee rondvaren?

Het eerste weekend van september was er meer cultureel vermaak in de vorm van een koekjesfeest: le grande fête des calissons. Een eeuwenoud feest dat om koekjes draait mag ik natuurlijk niet missen! In 1629 heerste de pest in Aix en nadat het stadsbestuur was vertrokken besloot de klerk Martelly een mis en processie te organiseren ter ere van de maagd Maria, en hij beloofde om dit elk jaar te herhalen. De ziekte verdween uit de stad en nog elk jaar wordt de plechtige belofte van Martelly in de kathedraal herhaald, gevolgd door een processie met een bijzonder kitscherig mariabeeld. (hoe kitscherig het beeld, hoe beter het werkt tegen de pest? wie zal het zeggen)

Daarna is er lunchpauze. Fransen houden elke dag van 12-14 lunchpauze (winkels zijn dan ook vaak dicht) en natuurlijk al helemaal op zondag!

's Middags worden de calissons gezegend. Calissons zijn een soort traditionele "koekjes". Een soort amandelspijs met oranjebloesem of meloen en een dun laagje glazuur, in de vorm van een amandel. Volgens de legendes bedacht om een koningin op te vrolijken die tegen haar zin was uitgehuwelijkt (daarom zijn ze in de vorm van een glimlach). Calissons zijn heel erg oud en de traditie om ze te zegenen is ook heel oud - maar wat de precieze link met de pest is, is onduidelijk. Dat geeft ook niet, want iedereen wordt blij van koekjes :)

Dus, de burgermeester, de bisschop, de patisiers van de grote calissonhuizen en de menigte verzamelden zich in de kerk voor de officiele zegening van de calissons, met aan het einde de lofzang "Venite ad calicem" (wat eigenlijk betekent: kom naar de (communie)beker, maar Aixoisen maken daar graag "kom naar de calissons" van).

Daarna brak het feest los: een gratis bar op cours mirabeau (ik herhaal nederlanders: gratis wijn op kosten van de staat!), calissons werden uitgedeeld, provencaals volksdansen en traditionele muziek. Hoewel mijn volksdansskills nog niet zo best zijn, probeer ik te integreren door de calissons te waarderen. Ze zijn best lekker!