Deel VII: Tout ce qui se passe...
Blijf op de hoogte en volg Pauline
24 December 2015 | Frankrijk, Aix-en-Provence
De laatste keer dat ik hier schreef was halverwege mijn erasmus - 2 maanden geleden! Omdat ik toch veel klachten kreeg dat er geen nieuwe verhalen meer kwamen, toch nog wat laatste anekdotes.
Barcelona
was absoluut fantastisch. Met 5 mensen gingen we per bus van Avignon naar Barcelona voor een midweek. We sliepen in een hostel wat praktisch om de hoek lag van de Sagrada Familia (en mijn Nederlands is zwaar achteruit gegaan, dus kijk niet raar op van wat rare zinsconstructies.) Leo, een van de Duitsers, heeft een Chileense moeder en spreekt dus ook spaans. We hebben de oude binnenstad bekeken, een Gaudì-tour gedaan, op het strand gelegen, paëlla gegeten, sangria gedronken, naar jazzcafé's gegaan...een week vliegt voorbij. De rest wilde niet mee, maar ik ben zelf ook naar de Sagrada Familia geweest. Mijn 10 jaar oude reisboekje zegt dat de kerk dit jaar af had moeten zijn, maar de huidige planning is 2026 ;) De binnenkant is bijna helemaal af, en de enorme kleurige ramen geven een heel mooi effect in de Spaanse Zon. (De buitenkant...daar moet nog het een en ander aan gebeuren...)
Nadat we terugkwamen uit Barcelona ben ik met de kerk naar de "Kleine zusters van het Lam" gegaan om Allerheiligen en allerzielen te vieren. Vanuit de kerk was ik al gewaarschuwd dat de zusters heel ascetisch leven: geen stromend water voor de zusters (wel in het gastenverblijf), slapen op een plank met een dun matrasje etc... vergelijkbare omstandigheden als in Cuques dus ;) De zusters leven van wat ze bij elkaar bedelen en zijn bekend om hun 4stemmig gezang en grote nachtwakes voor feesten. Gelukkig kun je de dag erna uitslapen (voor kloosterlingen is uitslapen 8 uur) en is er heeel heel heel veel taart.
Daarna begon het gewone leven weer:
colleges, frans les, huiswerk, aantekeningen bedelen bij franse studenten, etentjes met de erasmuscrowd, met vrienden naar Marseille, verjaardagen. Tot ik op een vrijdagavond op een verjaardagsfeestje hoorde dat er "voetbalrellen" aan de gang waren in Parijs, er zouden wat ontploffingen geweest zijn bij een stadion. De ochtend erna werden mensen uit hun bed gebeld door hun ambassades om te checken of ze niet in Parijs waren. Hoewel Parijs 800 km van Aix en Provence vandaan is, waren de aanslagen een grote schok. Er werden grote wakes georganiseerd voor het stadhuis. De noodtoestand is in heel Frankrijk van kracht. Het beroemde lichtjesfeest in Lyon werd afgelast. Vanaf dat moment liepen er in Aix 10-20 zwaarbewapende militairen rond (kogelvrijvest, helm aan de riem, heel heel groot wapen.) Gelukkig namen ze het dreigingsniveau van Aix zelf ook niet zo serieus op, dus de militairen in kwestie zag je vooral als ze espresso dronken op een terrasje (wat er heel raar uit ziet als ze hun wapen omhelzen om bij hun kleine espressokopje te kunnen komen).
De laatste twee weken van November stonden vooral in het teken van de tentamens. Omdat we erasmusstudenten zijn, hebben we eigen tentamens. MONDELING. De laatste 2 weken betekende overdag in een britse boekhandel zitten (Book in Bar, waar je eindeloos kan studeren onder het genot van engelse thee, en heel belangrijk, GEEN INTERNET is om je af te leiden). Omdat de vakken gewoon op masterniveau zijn en leren in het frans heeeeeeel langzaam gaat, werd er heel hard gewerkt en een aantal nachten doorgehaald. Leslie, onze coordinator vanuit Aix, is het toonbeeld van Franse organisatie. Ze stuurde ons vlak voor de examens begonnen een email met veelgestelde vragen zoals "Mijn docent is niet komen opdagen" of "ik heb twee examens op hetzelfde moment" (haar antwoord is trouwens heel frans: tant pis (= jammer dan voor jou, valt niet onder mijn verantwoordelijkheid. Wat best ironisch is omdat zij het tentamenrooster opstelt.) Die veelgestelde vragen waren heel nuttig, want vervolgens bleek ook dat docenten minstens een uur te laat komen danwel helemaal niet komen opdagen voor de erasmusmondelingen. Dat betekent niet dat de mondelingen makkelijk zijn, één beruchte professor heeft zn halve klas laten zakken... Gelukkig heb ik al mijn examens wel gehaald.
Erasmus betekent niet alleen hard werken, maar ook hard feesten. De afgelopen weken waren er ook veel kerstdiners, verjaardagsfeestjes en afscheidsfeestjes. En, omdat alle andere mensen het heeeeeeeeeeeeeeeel erg zielig vonden dat ik 1) met kerst geen cadeautjes krijg en 2) ik met sinterklaas niet thuis was, hebben we sinterklaas gevierd. Met een beetje fantasie lijkt paksoi best op andijvie (dus was er stampot) en mijn lieve ouders hadden een groot pakket opgestuurd met allemaal traditioneel sinterklaas snoepgoed zoals kruidnoten, chocoladeletters, borstplaat en marsepein. Er werd gedobbeld om kleine cadeautjes (de ananas was het populairst), korte gedichtjes geschreven, en Nederlandse sinterklaasliedjes gezongen. Hoewel er nog wel wat vragen waren over hoe het paard van sinterklaas op de daken terechtkomt (gewoon, dat is zijn werk) was iedereen heel enthousiast.
Mijn laatste week in Aix had ik vakantie (want geen herkansingen) en tijd genoeg om nog een laatste keer door de straatjes te dwalen, met vrienden af te spreken, een laatste keer naar Marseille, een laatste huisfeestje bij de Amerikanen, laatste keer Sushi halen met de erasmusmeiden... en toen kwam die gevreesde dag, waarop ik de inhoud van mijn kleine cuqueskamertje in mijn koffer propte en met de trein terugreisde naar het koude, natte, grijze Nederland.
volgende blog: maakt erasmus de clichés waar? wat heb ik geleerd?
Barcelona
was absoluut fantastisch. Met 5 mensen gingen we per bus van Avignon naar Barcelona voor een midweek. We sliepen in een hostel wat praktisch om de hoek lag van de Sagrada Familia (en mijn Nederlands is zwaar achteruit gegaan, dus kijk niet raar op van wat rare zinsconstructies.) Leo, een van de Duitsers, heeft een Chileense moeder en spreekt dus ook spaans. We hebben de oude binnenstad bekeken, een Gaudì-tour gedaan, op het strand gelegen, paëlla gegeten, sangria gedronken, naar jazzcafé's gegaan...een week vliegt voorbij. De rest wilde niet mee, maar ik ben zelf ook naar de Sagrada Familia geweest. Mijn 10 jaar oude reisboekje zegt dat de kerk dit jaar af had moeten zijn, maar de huidige planning is 2026 ;) De binnenkant is bijna helemaal af, en de enorme kleurige ramen geven een heel mooi effect in de Spaanse Zon. (De buitenkant...daar moet nog het een en ander aan gebeuren...)
Nadat we terugkwamen uit Barcelona ben ik met de kerk naar de "Kleine zusters van het Lam" gegaan om Allerheiligen en allerzielen te vieren. Vanuit de kerk was ik al gewaarschuwd dat de zusters heel ascetisch leven: geen stromend water voor de zusters (wel in het gastenverblijf), slapen op een plank met een dun matrasje etc... vergelijkbare omstandigheden als in Cuques dus ;) De zusters leven van wat ze bij elkaar bedelen en zijn bekend om hun 4stemmig gezang en grote nachtwakes voor feesten. Gelukkig kun je de dag erna uitslapen (voor kloosterlingen is uitslapen 8 uur) en is er heeel heel heel veel taart.
Daarna begon het gewone leven weer:
colleges, frans les, huiswerk, aantekeningen bedelen bij franse studenten, etentjes met de erasmuscrowd, met vrienden naar Marseille, verjaardagen. Tot ik op een vrijdagavond op een verjaardagsfeestje hoorde dat er "voetbalrellen" aan de gang waren in Parijs, er zouden wat ontploffingen geweest zijn bij een stadion. De ochtend erna werden mensen uit hun bed gebeld door hun ambassades om te checken of ze niet in Parijs waren. Hoewel Parijs 800 km van Aix en Provence vandaan is, waren de aanslagen een grote schok. Er werden grote wakes georganiseerd voor het stadhuis. De noodtoestand is in heel Frankrijk van kracht. Het beroemde lichtjesfeest in Lyon werd afgelast. Vanaf dat moment liepen er in Aix 10-20 zwaarbewapende militairen rond (kogelvrijvest, helm aan de riem, heel heel groot wapen.) Gelukkig namen ze het dreigingsniveau van Aix zelf ook niet zo serieus op, dus de militairen in kwestie zag je vooral als ze espresso dronken op een terrasje (wat er heel raar uit ziet als ze hun wapen omhelzen om bij hun kleine espressokopje te kunnen komen).
De laatste twee weken van November stonden vooral in het teken van de tentamens. Omdat we erasmusstudenten zijn, hebben we eigen tentamens. MONDELING. De laatste 2 weken betekende overdag in een britse boekhandel zitten (Book in Bar, waar je eindeloos kan studeren onder het genot van engelse thee, en heel belangrijk, GEEN INTERNET is om je af te leiden). Omdat de vakken gewoon op masterniveau zijn en leren in het frans heeeeeeel langzaam gaat, werd er heel hard gewerkt en een aantal nachten doorgehaald. Leslie, onze coordinator vanuit Aix, is het toonbeeld van Franse organisatie. Ze stuurde ons vlak voor de examens begonnen een email met veelgestelde vragen zoals "Mijn docent is niet komen opdagen" of "ik heb twee examens op hetzelfde moment" (haar antwoord is trouwens heel frans: tant pis (= jammer dan voor jou, valt niet onder mijn verantwoordelijkheid. Wat best ironisch is omdat zij het tentamenrooster opstelt.) Die veelgestelde vragen waren heel nuttig, want vervolgens bleek ook dat docenten minstens een uur te laat komen danwel helemaal niet komen opdagen voor de erasmusmondelingen. Dat betekent niet dat de mondelingen makkelijk zijn, één beruchte professor heeft zn halve klas laten zakken... Gelukkig heb ik al mijn examens wel gehaald.
Erasmus betekent niet alleen hard werken, maar ook hard feesten. De afgelopen weken waren er ook veel kerstdiners, verjaardagsfeestjes en afscheidsfeestjes. En, omdat alle andere mensen het heeeeeeeeeeeeeeeel erg zielig vonden dat ik 1) met kerst geen cadeautjes krijg en 2) ik met sinterklaas niet thuis was, hebben we sinterklaas gevierd. Met een beetje fantasie lijkt paksoi best op andijvie (dus was er stampot) en mijn lieve ouders hadden een groot pakket opgestuurd met allemaal traditioneel sinterklaas snoepgoed zoals kruidnoten, chocoladeletters, borstplaat en marsepein. Er werd gedobbeld om kleine cadeautjes (de ananas was het populairst), korte gedichtjes geschreven, en Nederlandse sinterklaasliedjes gezongen. Hoewel er nog wel wat vragen waren over hoe het paard van sinterklaas op de daken terechtkomt (gewoon, dat is zijn werk) was iedereen heel enthousiast.
Mijn laatste week in Aix had ik vakantie (want geen herkansingen) en tijd genoeg om nog een laatste keer door de straatjes te dwalen, met vrienden af te spreken, een laatste keer naar Marseille, een laatste huisfeestje bij de Amerikanen, laatste keer Sushi halen met de erasmusmeiden... en toen kwam die gevreesde dag, waarop ik de inhoud van mijn kleine cuqueskamertje in mijn koffer propte en met de trein terugreisde naar het koude, natte, grijze Nederland.
volgende blog: maakt erasmus de clichés waar? wat heb ik geleerd?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
